"Μη με χαϊδεύεις με ψέματα,
μην προσπαθείς να με ντύσεις μ’αυταπάτες.
Το προσωπείο που μου χάρισες κάποτε,
για να φορώ, πάλιωσε.
Κι είδα μονάχη την αλήθεια
γυμνή που με θανάτωσε.
Φύγε κι άσε με στο βάθρο
του θανάτου κέρινη.
Μιας κι αφού έπρεπε να δοθώ εγώ,
για ν’ανέβεις εσύ..."